Pewna sekretna japońska korporacja tworzy seks roboty. Jeden z nich (tytułowy 964 Pinokio) zostaje wyrzucony przez właścicielkę za to, że nie może osiągnąć erekcji. Przygarnia go Himiko, bezdomna i obłąkana młoda dziewczyna z wyczyszczonymi wspomnieniami. Z powodu wspomnianej usterki ludzie z korporacji pragną jednak odnaleźć cyborga Pinocchio 964 i go zgładzić...

Ekstremalny industrialny film cyberpunk inspirowany oczywiście "Tetsuo" (1989) Shinya Tsukamoto oraz "Possession" (1981) Andrzeja Żuławskiego (długa sekwencja wymiotowania przez Himiko w przejściu podziemnym stacji kolejowej, ale nie tylko). Konwulsje, krzyki, jęki, wymiana fluidów, gore, niekiedy agresywne i obłąkane tempo akcji, frenetyczny styl wizualny i generalnie skrajnie histeryczna gra aktorów. Plus brak koherentnej fabuły.

Dziwaczny i odrażający film z niewiarygodnie bolesną kafkowską metamorfozą. Mroczne cyberpunkowe szaleństwo dla fanów "Tetsuo", "Death Powder", "Burst City", "Nails" i "Rubber Lover". Industrial noise punk nightmare.

Scena, w której Pinokio 964 biegnie wśród setek Japończyków to esencja filmowania w stylu guerilla, z którego słynął choćby japoński diabeł pinku eiga Hisayasu Sato.