Amerykanie są przezabawni, gdy w każdym filmie i książce (o odpowiedniej fabule oczywiście) przedstawiają prezydenta jako postać nieskalaną, znajdującą się ponad zwykłymi ludzkimi słabościami, Jezusa Ameryki. Ostatnio czytałam "Traktat Machiavellego" Folsoma, było dokładnie to samo.Zauważcie,że nawet na koniec, gdy żołnierze mogli już zabrać tylko jedną osobę, nie było sytuacji,gdy prezydent zostawia swojego współpracownika, ratując siebie - ów współpracownik ginie z rąk zdrajcy i problem rozwiązany :) Film fajny na letni wieczór, a poza tym - uwielbiam Oldmana, moim zdaniem super wypadł w swojej roli. Ale poza tym, zgadzam się z tym, że można się uśmiać wiele razy - zwłaszcza jak ciął te przewody bez opamiętania :D

Edit: aha, jeszcze jedno. Zupełnie nie dowierzam, jak dwoch terrorystów (w tym jeden uzbrojony) mogło mieć pod kontrolą salę pełną najlepszych agentów Secret Service. ;)