Nie odbieram zachowań Alberta (tak będę go/ją nazywać za dokonanym wyborem) jako homoseksualnych, wręcz wydaje się aseksualny.

Przyjęcie męskiej tożsamości było, poza dążeniem do zdobycia dobrej posady, również odcięciem się od poprzedniego życia, wręcz wyparciem się go. Świadomość odrzucenia przez rodzoną matkę (której postać, znana jedynie ze zdjęcia, uległa idealizacji), oddalenie ze szkoły zakonnej z powodu ustania wpłat (jako konsekwencji śmierci matki), czy w końcu niespodziewana śmierć wychowującej Alberta pani Nobbs (bez spełnienia obietnicy ujawnienia tożsamości rodziców) odebrały poczucie przynależności. Odrębną kwestią jest trauma po gwałcie, wydarzeniu od którego zapewne też chciał uciec. Wejście do męskiego świata wiktoriańskiej W.Brytanii przywróciło Albertowi miejsce w hierarchii. Formalny strój, ustalone zachowania i dystans wobec innych osób mogły też przywrócić poczucie bezpieczeństwa, bo przypominały dawną szkołą zakonną. Granie nie swojej roli w końcu opanowało Alberta do tego stopnia, że nie potrafił podać swego prawdziwego imienia. Nie sądzę jednak, aby czuł się faktycznie mężczyzną, zatem raczej wyklucza to transseksualność.

Poznanie Huberta Page'a uzmysłowiło Albertowi, że nie jest jedną jedyną istotą żyjącą w ten sposób. A wizyta u niego w domu przywołała wspomnienia i marzenie o rodzinie, ale widzianej w wyidealizowany sposób. Sceny marzeń o żonie siedzącej przy płonącym kominku są świadomie prześwietlone, bo nierealne (być może to wręcz postać matki). Albert nie rozumie pobudek kobiet wychodzących za mąż, o czym świadczy zastanawianie się, kiedy powiedzieć przyszłej żonie prawdę o swojej płci przed, czy po ślubie. I nie to budzi obawy, że mogłaby się poczuć oszukana, ale że wezwie policję. Sfera seksu czy rodzicielstwa w tej kalkulacji wcale nie istnieje. Związek Page'a i Cathleen zapewne był lesbijski, jednak Albert takich oczekiwań, ani nawet świadomości raczej nie miał. Świadczy o tym nagła propozycja wspólnego mieszkania z Hubertem.