Tak się złożyło, że oglądałem Żelazną Damę i Alberta w przeciągu dwóch dni. Moja opinia na ten temat jest skrajnie różna. Nie umniejszam wagi Meryl Streep - jest wspaniałą aktorką (co pokazała chociażby zmieniając kicz w dramat, a chodzi o scenę z Mamma Mia), ale w mało którym obrazie widziałem emocję przedstawione przez Close. O ile Streep grała całą swoją osobistością i potrafiła oddać charakter Thatcher, o tyle Glenn miała zdecydowanie trudniejsza rolę i wszystkie swoje emocję musiała przedstawiać za pomocą twarzy Alberta. Coś na zasadzie goryczy i smutku dało się odczuć niemal namacalnie, w ten sposób czuło się też radość kiedy wyzwolony Nobbs biegnie po plaży, przez co właściwie dzieło Garcii wessało mnie na całego, aż do tego stopnia, że w momencie kulminacyjnym ryczałem jak bóbr. Natomiast po Żelaznej Damie oczekiwałem trochę więcej, sam początek, gdzie Meryl kupuje mleko (wiem, ze to głupie) obudził we mnie ogromną nadzieję, nie wiem dlaczego to wszystko potem minęło. Chwała zarówno Meryl jak i Glenn, choć ta druga powinna w końcu otrzymać Oscara, a nie poprzestawać na samych nominacjach. ;)

W większości się z Tobą zgadzam, ale Oscar dla Close tylko dlatego, że go jeszcze nie dostała to za słaby argument.

Temat Oscara dla Close, bo jeszcze nie dostała, był tylko nadszarpnięty w jednym zdaniu, a powód dla którego powinna go dostać za Alberta był bardziej wyłożony, więc proszę się nie czepiać. ;)