Niemiecki obóz koncentracyjny. Opiekun wraz z grupką żydowskich dzieci, oczekuje na transport samochodem. Wkrótce nadjeżdża furgonetka, która wygląda jak ambulans. Niczego nie podejrzewające dzieciaki, ufnie wchodzą do wnętrza auta. Jedynie ich opiekun wie o tym, że wyruszają w ostatnią podróż swojego życia.

Krótki metraż Janusza Morgensterna dotyka rzadko podejmowanego i tabuizowanego wątku z czasów II wojny światowej - zagłady żydowskich dzieci. Reżyser bezbłędnie wyczuł, że do opowiadania o tragedii niczego nieświadomych bohaterów potrzeba minimalistycznych środków i zredukowania roli dialogów. Morgenstern postawił więc na pierwotny język kina - język obrazów, spojrzeń, zmieniających się punktów widzeń i przejrzystego montażu. Tym samym najbardziej wyróżnił w "Ambulansie" perspektywę najmłodszych, oczekujących na wielkim placu, aż hitlerowski oficer zadecyduje o ich losie. Pozbawione sprawczości i prawa głosu dzieci nie tracą radości życia i chęci do zabawy, jakby na przekór straszliwym okolicznościom, w które wrzuciła je Historia. Smutek i lęk malują się za to na twarzy ich opiekuna przypominającego nieco postać Janusza Korczaka. Grozę i tragizm ekranowych wydarzeń podbija jeszcze muzyka Krzysztofa Komedy - wyjątkowo stonowana i melancholijna.