I te dłużyzny.

Absolutnie trafne porównanie z Kieślowskim. Niestety wczoraj straciłem 2,5 godziny na ten film. Zachęcił mnie Oskar za scenariusz. Postanowiłem wytrwać do końca nie zasypiając., z trudem udało się ale nie warto. Oskar to pomyłka, tak jak cały ten film.

"Anatomia Upadku" w reżyserii Justine Triet to bardzo prosta historia oferująca nam dramat sądowy z bardzo przewrotnym scenariuszem. Rola dziecięca z świadomością godną mimiki Meryl Streep. Wybitna Sandra Huller ! W filmie spotkamy Chopina i 50 centa. Zabawa polega na tym, że od początku wiemy, że ona go zabiła, ale obserwujemy upadek tych dwóch jednostek, szczególnie psychiki kobiety i mężczyzny w kryzysie. Kino bardzo rozkosznie chłodne i wycyzelowane z głęboko wykalkulowanymi emocjami oraz siłą godną growlu. Struktura scenariusza wielokrotnie wytrąca nas z równowagi a wielowarstwowe studium psychologicznie potrafi nas zaskoczyć. Wielka scena małżeńskiej kłótni przywodzi na myśl kino tureckiego mistrza Ceylana. Małżeństwo to mozaika, a mamy się zastanowić czemu Sandra byłaby zdolna do morderstwa. Inny obraz jej codziennego życia byłby zupełnie innym portretem jej relacji z mężem w oczach sądu, w zależności od zebranych materiałów dowodów. Kluczowy element układanki jest wyjątkowo poza naszym zasięgiem a widz jest wciąż wodzony za nos wobec dwuznaczności w oczywistej odpowiedzi na pytanie. Sandra to bardzo silna ofiarą, bardzo niechcąca pokazywać swojej drugiej twarzy. W tej prostej historii jest cała masa uderzających scen, choć chwilami to kino zbyt pobłażliwe. W związku tak naprawdę nie rozumiemy nikogo poza sobą. Bardzo przewrotny portret małżeństwa pisarzy. Widzimy tylko część stanu psychicznego danej osoby, wszyscy w procesie są ułamkiem perspektywy. Oni wszyscy przecież prawie się nie rozumieją. To historia o absurdzie oskarżenia, kruchości ludzkich relacji, sami nakładamy wielkie ramy na innych i ich rozbieramy.

Jeśli z filmu wywnioskowałeś, że ona go zabiła, to tylko pogratulować... Nic nie wynika z Twojej pustej pisaniny. Niepotrzebnie próbowałeś się popisać... I ta znajomość kina Ceylana... Wielu obecnych na filmwebie zna wielu innych reżyserów, nie tylko tego Turka. Niepotrzebnie się nadymasz. Nikt poza Tobą tego nie doceni. Ale rozumiem, że sam lubisz siebie czytać. Trudno... Co robić?...

Ok, widocznie źle obejrzałem film. Każdy popełnia błędy.

Przepraszam Cię za mój wcześniejszy komentarz. Nieraz się unoszę i przybieram wobec innych nieakceptowalny ton (tak jakby moje przemyślenia dotyczące w tym wypadku filmu: były jedynymi słusznymi…).
Jeszcze raz Cię serdecznie za moje wcześniejsze słowa przepraszam.