Ciekawa analiza, czytałem zupełnie inną interpretację użytkowniczki @Tylko_w_szpilkach na tym forum. Fajnie że można tyle z tego filmu wyciągnąć. Ja stoję w środku. Pozdrawiam!

Cześć! Bardzo dziękuję za Twoją opinię.
Z pewnością przyjrzę się tej interpretacji. Zgadzam się, że film otwiera pole do wielu interesujących wniosków, co jest fascynujące.
Pozdrawiam również!

No i co z tego? Film jak wiele innych niczym nie zaskoczył a wręcz ciężko wytrzymać bo nudny jest jak flaki z olejem

Dla mnie to zderzenie silnej kobiety i słabego faceta, którego stać co najwyżej na zagłuszanie muzyką jak nastolatek. W konfrontacji w kuchni, podkreśla że daje mu wolną rękę, motywuje go do działania, to on wciąż jest niezadowolony. To rozgrywka dwóch intelektualistów, gdzie ona jednak jest krok przed nim z każdą myślą, jednak nadal mimo wszystko pragnie, aby jej mąż też poczuł się szczęśliwy. Z tym, że jest on zaślepiony swoim poczuciem klęski. Ostatnia scena gdzie zasypia w jego gabinecie, to jej początek żałoby.

Bardzo podobnie odbieram tę historię. Małżeństwo w kryzysie uczuć. Depresja męża i rozczarowanie żony żyjącej u boku nieszczęśliwego, niespełnionego i zazdrosnego o jej sukcesy człowieka. Jej bezradność, ale wciąż wiele miłości i nieudolne próby ratowania i motywowania męża.

Nie mam jednoznacznie zdania na temat tego, czy Sandra była winna, ale uważam za przesadzone nazywanie jej psychopatką. Mimo że można jej wiele złego zarzucić, nie da się usprawiedliwić jej przemocowego wybuchu, nie uważam, żeby była psychopatyczna. Starała się wspierać męża, motywować go do pisania, nawet, kiedy obwiniał ją o wykorzystanie swojego pomysłu do książki, ta mówiła, żeby i tak napisał swoją wersję i publicznie powiedział, że to żona zainspirowała się jego pomysłem. W kłótni tak naprawdę oboje mieli wobec siebie nawzajem słuszne argumenty, a przed eskalacją konfliktu (możliwe, że podsyconą przez męża do nagrania, żeby mieć ciekawszy materiał) Sandra wydawała się naprawdę szczerze chcieć dobrze dla Samuela i spokojnie rozmawiać. W dodatku w stosunku do syna nie było widać manipulacji, żadnych toksycznych zachowań, jedynie można jej było zarzucić to, że mogła bardziej interesować się dzieckiem. Była egoistką, sama mówiła, że nie wierzy we wzajemność w związku, mniej angażowała się w życie rodziny, ale to raczej zbyt daleko posunięta asertywność i stawianie siebie na pierwszym miejscu, ale do psychopatii moim zdaniem było jej daleko.

Egocentryczna, czy wręcz psychopatyczna żona i biedny, zaszczuty mąż... Hahahahahaa! Projektujesz swoje traumy/krzywdy/kompleksy na kobiety... Bez odbioru.

Chyba oglądaliśmy inny film. Ciekawe jak można te same rzeczy tak bardzo inaczej odbierać. Ja podczas kłótni Sandry i Samuela widziałam siebie, gdy zbliża mi się okres i chce za wszelką cenę pod.kur… boguwinnego męża, który jest oaza spokoju XD żeby nie było, ja to Samuel wywlekający jakieś gówno i czepiający się niewiadomo o co, a mój mąż to Sandra, która w pierwszej fazie ich kłótni jest spokojna i dojrzała. To prawda, że potem pojechała z tym rękoczynem, ale on ją tylko podjudzał i na jej argumenty odpowiadał jak małe dziecko, że ona też jest zła.