Czym była naprawdę sonda przechwycona przez załogę Aniary?
Czy było to rzeczywiście paliwo wysłane przez Ziemian?
Oni poruszali się z prędkością 64 km/s, a obiekt 76 km/s. Awaria wydarzyła się w pierwszej godzinie lotu, czyli stosunkowo w niedużej odległości od Ziemi i łączność z nią mieli jeszcze bardzo dobrą z niewielkim opóźnieniem. Mogli ustalić dosłanie paliwa. Jednak z momentu odkrycia obiektu wiemy, że nie było takiej uzgodnionej misji ratunkowej z Ziemią. Jedynym wytłumaczeniem byłaby utrata łączności wskutek kolizji i wysłanie z Ziemi paliwa po domysłach, że Aniara nie zmienia kursu z powodu jego utraty. Obiekt zauważyli w 5 roku lotu, a w 6 ich dogonił, gdyż poruszał się o 12 km/s szybciej, a ładunek z paliwem mógł oderwać się w czasie lotu w wyniku awarii. Lecz nie mogli zidentyfikować materiału z jakiego został obiekt wykonany, co wskazywałoby raczej, że został wytworzony przez ludzi w technologii wymyślonej nawet po upływie kilkudziesięciu lat rozwoju cywilizacyjnego na Ziemi - gdyż oczywiście dla ludzi na Aniarze czas płynął dużo wolniej - i wystrzelony z jakąś hiperprędkością, a w końcowej fazie wyhamował do 76 km/s. Zatem kluczem do powodzenia misji ratunkowej było wynalezienie metody wykorzystania przesłanego materiału. Powód kolizji skłania do pytania, czy wszystkie szczątki z misji kosmicznych, które się odbywają są skrupulatnie ewidencjonowane i usuwane z przestrzeni, gdyż stanowią śmiertelne zagrożenie dla przyszłych lotów.