Bardzo ciepły, dla niektórych wręcz miejscami zbyt ckliwy i familijny, debiut młodego krakowskiego reżysera, wyprodukowany
notabene przez spółkę dwóch znanych dziennikarzy, kojarzonych z "Tygodnikiem Powszechnym": Witolda Beresia i Jerzego
Skoczylasa.

Bardzo dobrze debiutuje nie tylko reżyser, ale przede wszystkim Ewa Kaim, aktorka Starego Teatru w Krakowie. Ten film jest
przesycony czymś, co umownie można nazwać "krakowskością" i wychodzi mu to na dobre. Jest bardzo klimatyczny, opowiada o
rzeczach prostych, ale bardzo ważnych. A już największe wrażenie robi, gdy tuż przed napisami końcowymi twórcy ujawniają
cytat z Tischnera, który był ich credem: "Nie prawdy sukoj, ale kolegów".

Nie arcydzieł sukoj, ale filmów, które się przyjemnie ogląda.