"Anna Karenina" z Garbo to jednak nie tylko Tołstoj, to przede wszystkim Garbo i plejada innych wspaniałych aktorek i aktorów. Ważne jest także podkreślic, iż film Garbo wcieliła się już wcześniej w rolę Anny Kareniny, w filmie LOVE, niemym z 1927 z Johnem Gilbertem. Tamten film, który reżyserował Edmund Goulding, był jescze bardziej oddalony of Tołstoja, dlatego Garbo wystąpiła w remake 8 lat póżniej. Jednak pozostaje on wciąż filmem Garbo bardziej niż ekranizacją powieści Tołstoja. Dlatego nie jest on tylko "dla fanów Tołstoja" jak trafnie stwierdziłeś.

Film jest arcydziełem, jednym z najlepszych filmów z Garbo, na pewno w pierwszej piątce najlepszych. W dodatku, filmował go ulubiony reżyser Grety, Clarence Brown, u którego grała w aż 7 filmach (2 nieme arcydzieła "Symfonia zmysłów" i "Władczyni miłości"; amerykańska "Anna Christie", "Inspiracja", "Romans", "Anna Karenina", "Pani Walewska").

Moim zdaniem również najlepsza :P

Jeszcze nie widziałam wszystkich innych ale ten film to GARBO. Wspaniała! Ci wszyscy inni aktorzy są przy niej sztuczni i malutcy.

Moją ulubioną ekranizacją jest ta z Vivien Leigh, ale Garno jest także wyborna.

Czy ja wiem? Garbo to oczywiście Garbo. Chwilami powalająca, chwilami za bardzo manieryczna, z aktorskimi zagraniami z epoki kina niemego, grająca zupełnie inaczej niż reszta obsady, co nie zawsze znaczy: lepiej.
Brown miał sprawną rękę, kilka scen absolutnie pięknych (pod względem wizualnym), dramat Kareniny przekonujący, mocny i tragiczny. Niby zrobiono z tego melodramat, ale nie do końca, bo jednak ważniejsza jest postać Anny niż uczucie łączące ją z Wrońskim.
ALE (i to duży problem, moim zdaniem) film za bardzo pędzi z fabułą, scenariuszowo to bryk z powieści Tołstoja, pierwsze 30-40 minut "odhacza" kolejne wydarzenia i bardzo szybko (za szybko!) każe nam uwierzyć w wielką miłość Anny i Wrońskiego. Gdyby film trwał z godzinę dłużej to kto wie? Może wyszłoby z tego arcydzieło. A wyszedł film tylko dobry, choć z kilkoma "arcydzielnymi" scenami.

Widziałem raptem trzy "Anny..." - jeszcze te z Marceau i Knightley. Póki co najwyżej oceniam tę najpóźniejszą: z Keirą.

P.S. Warto dodać, że "Anna..." wygrała kiedyś festiwal filmowy w Wenecji, dostając tam Puchar Mussoliniego (!) dla najlepszego filmu zagranicznego.