Jedna z najlepszych w historii kina adaptacji powieści Lwa Tołstoja. Reżyser Aleksander Zarchi starał się na nowo odczytać literackie arcydzieło. Oprócz głównego wątku miłosnego chciał też przekazać idee i poglądy pisarza. Dlatego uwypuklił na ekranie obecność postaci Kitty i Lewina - którzy są wykładnią pozytywistycznego programu autora. Sama Anna Karenina również została przedstawiona w nowym świetle. Jest ona w filmie ofiarą obyczajów i zakłamania moralnego epoki, w której żyła - kimś na kształt bojowniczki o prawo do szczęścia osobistego, broniacej niezależności wyborów i miłości. Grająca główną rolę Tatjana Samojłowa stworzyła kreację na wskroś wspólczesną . W jej interpretacji Anna to kobieta nowoczesna, świadomie walcząca o możliwość realizacji swoich celów życiowych.

Rosja roku 1880. Młoda i piękna Anna jest żoną Aleksieja Karenina, wysoko postawionego urzędnika. Wiedzie ustabilizowane życie, dzieląc czas między wychowywanie syna, a życie towarzyskie w gronie petersburskich elit. Jednak kiedy poznaje przystojnego hrabiego Wrońskiego, jej dotychczasowego życie zmienia się radykalnie. Wybucha między nimi namiętność której nic nie jest w stanie powstrzymać. Delikatna i wrażliwa Anna staje wobec wyborów ponad jej siły. Miłość do ukochanego mężczyzny czy miłość do syna, szczęście osobiste czy akceptacja środowiska w którym żyje. Niemożność pogodzenia tych rzeczy nieuchronnie prowadzi do tragicznego finału

[opis dystrybutora]

Film jest adaptacją powieści rosyjskiego pisarza Lwa Tołstoja o tym samym tytule. Książka zaczyna się od słów: "Wszystkie szczęśliwe rodziny są podobne do siebie, każda nieszczęśliwa rodzina jest nieszczęśliwa na swój sposób". Głównym tematem filmu jest tragiczna historia miłości i zdrady, los kobiety, która w imię swojej namiętnej miłości postanawia nieodwracalnie zmienić swoje życie. Anna Karenina odrzuca moralne zasady świata wyższych sfer, próbując bronić swoje prawo do miłości, z którego nie potrafi zrezygnować. Mąż zabiera jej dziecko, jej znajomi odwracają się od niej.