Na dobry (przepraszam – na jak najohydniejszy) początek chciałbym tu dorzucić i zarazem polecić, na razie jedynie planowany przez Martina Scorsese, czarno-biały film poświęcony zespołowi KAT, ale z Romanem Kostrzewskim w składzie, oczywiście. Nie mogę tu wrzucić fragmentu soundtracka, ale tekścik zawsze. Oto jedno z takich kacich arcydzieł lirycznych, szalenie wprost a propos, mym zdaniem:

Bramy żądz

"Na dno czary z onyksu
Wlali mózg i krew.
W echu magicznych zaklęć
Spłonął ból.
Nagle cicho i bez powiewu.
Rozchyliły się wielkie bramy żądz.
W szkliste oko Jahwe
Wbiłaś nóż i kwiat ludzkich trumien.
Chcesz zapłaty swej i szydzić z jego dusz.
Władztwo Twoje nie zna granic.
Idziesz naga wśród milczenia.
Jeden Czarny Ptak.
- Czarownica.
Tak Cię zwą.
Zachowałaś piętno
- Skarb lepszy niż niebiański pęk
Najcnotliwszych kłamstw."