Nigdy nie należałem do fanów von Tiera. Nigdy nie zachwycałem się
naturalizmem dogmy 95. Nigdy nie podobał mi się styl jego surowej
kamery. Ale przyznam że odkąd przeczytałem o fabule Antychrysta coś we
mnie szeptało – To może być arcydzieło! Lars był zawsze dla mnie
rzeźnikiem który bezlitośnie katował brutalnymi emocjami. Teraz uważam
że jedynie czym może on katować to stosem niedorzeczności. Nie jestem
ignorantem, który szedł na film z myślą że będzie mógł zobaczyć na
ekranie kolejną rzeźnię z serii Pił i Hosteli. Przecież ja szedłem na
film który przez niektórych został okrzyknięty drugim Lśnieniem. Ktoś
sobie ze mnie zrobił chyba jaja. Symbolizmu i głębi w tym filmie można
się doszukiwać na próżno jak w Martwym Źle Sama Raimiego. Mimo że
reżyser zasypuje nas nimi w kilogramach to gdy łączymy je w całość
kreseczkami wychodzi nam rysuneczek liska do którego Tier zaraz dorysuje
chmurkę z jakimś kolejnym pseudomistycznym przekazem. A wycinanie
łechtaczki nożyczkami, masturbacje penisa tryskającego krwią i inne
fantastyczne pomysły reżysera, który zamienia erotyczne sceny w
psychicznie chorą pornografie w żaden sposób do mnie nie docierają i nie
wywołują innych emocji jak tylko wyjątkowe zniesmaczenie. Natomiast
religijności i mistycyzmu filmie jest tyle co i w reklamie podpasek. Oba
„obrazy” są również tak samo feministyczne. Biblijne odniesienia do
Edenu i naszych prarodziców Adama i Ewy i sedno historii – natura jako
czyste zło i kobieta narzędzie Szatana tworzą jakąś irytująca śmieszność
pozbawioną co najważniejsze w takim temacie - diabolicznego klimatu.
Dziwi mnie także dedykacja i stylistyczne nawiązania do jednego z
największych europejskich reżyserów Andrieja Tarkowskiego. Temu
reżyserowi jak najbardziej należy się hołd, ale na boga nie freudowskimi
problemami Tiera, którymi ma czelność obarczać nas bez celu przez
półtorej godziny. No ale właśnie dzięki sięganiu do stylu Tarkowskiego
cały film nie runą w gruzach. Bo jakbym bardzo był zawiedziony całym tym
diabelskim spektaklem dwóch aktorów, to zdjęcia którymi został
zilustrowany są po prostu znakomite. Tylko czy ostatnio nie za dużo
takiego stylu na filmowym rynku? Antychryst jako polska koprodukcja w
naszym kraju ma całkiem niezłe noty. W końcu nie od dziś wiadomo że
polskie jest najlepsze. Taaa..!