ANTYCHRYST to międzynarodowa koprodukcja jednego z najważniejszych twórców współczesnego kina artystycznego Larsa Von Triera. Von Trier to twórca (czy też współtwórca) filmowej Dogmy i kontrowersyjny prowokator. Jego zrealizowani 11 lat temu IDIOCI byłi jednym z najgłośniejszych i najmocniej dyskutowanych europejskich obrazów lat 90-ych. Jednak Von Trier jst najbardziej kreatywny wówczas gdy robi stosunkowo "klasyczne"i proste w swej formie dzieła takie jak PRZEŁAMUJĄC FALE czy pamiętne KRÓLESTWO.

ANTYCHRYST ze względu na kontrowersyjną foremę, sporą dawkę brutalnej przemocy i seksu na granicy poronografii (co było do przewidzenia) wywołał skandal w Cannes. Świeżutko po festiwalu obraz ten trafia na ekrany naszych kino, co zapewne przyzpoży mu widzów. ANTYCHRYST ze wszytskich dotychczasowychh dzieł Larsa Von Triera ma największe szanse na komercyjny sukces. CZemu? Ma nośny tytuł oraz kontrowersyjną tematykę. Nie bez nzaczenai jest też udział dwóch gwiazd- Willema Dafoe oraz Charlotte Gainsburg. To co jednak zadecyduje o kasowym sukcesie ANTYCHRYSTA bęzie to jego skanadlaizująca forma oraz fakt, iż nalezy on to obecnie modnego gatunku kina zwanwgo horrorem.

Jednak ci widzowie, którzy zechcą siewybrać na film twórcy KRÓLESTWA z nadzieją na ciarki i dreszcz mogą się srodze zawieść. Czemu? ANTYCHRYST to kin oczysto artystczne i eksperymentlane w swej formie.
Horror jest tu tylko elementem widowiska, pewną formą artystycznego wyrazu podrzędną w stosunku to przekazywnaych tutaj intelektualnych treści i nawiązań.

ANTYCHRYST to tzw. "ambitne kino grozy", które w kostiumie horroru obnaża wewnętrzne psychiczne lęki, odkrywa fristracje typowe dla danej epoki, mówi o skomplikowanej naturze człowieka czy też żyje czystą formą baśni dla dorosłych. Takich ambitnych filmów grozy (horrorów czy thrillerów) kino zna wiele:
Dr JEKKYL I MR. HYDE (1932), DZIWOLĄGI (1932), PORTRET DORIANA GRAYA (1945), SPACER Z ZOMBIE (1944), LUDZIE KOTY (1942), KWAIDAN- OPOWIESCI NIESAMOWITE (1964), ZAWRÓT GŁOWY (1958), OKNO NA PODWÓRZE (1954), PSYCHOZA (1960), KOBIETA W KLATCE (1964), CO SIĘ ZDARZYŁO BABY JANE? (1962), TWARZĄ W TWARZ (1976), NOC ŻYWYCH TRUPÓW (1968), ŚWIT ŻYWYCH TRUPÓW (1976), DZIEŃ ŻYWYCH TRUPÓW (1985), KRONIKI ŻYWYCH TRUPÓW (2007), ŚWIT ŻYWYCH TRUPÓW AD 2004, WRZASK (1978), WIDEODROME (1983), MUCHA (1986), DZIECKO ROSEMARY (1968), WSTRĘT (1964), LŚNIENIE (1980),
MARTIN (1976), MILCZENIE OWIEC (1991), CZERWONY SMOK (2002), SIEDEM (1995), GRA (1997), PODZIEMNY KRĄG (1999), TEKSAŃSKA MASAKRA PIŁĄ MECHANICZNĄ (1974), OSTATNI DOM Z LEWEJ (1972), TOWARZYSTWO WILKÓW (1984), KOSZMAR Z ULICY WIĄZÓW (1984), NOWY KOSZMAR WESA CRAVENA (1994),
KRZYK 1-3 (1996,1997,2000), NADJA (1994), UZALEŻNIENIE (1995), WYWIAD Z WAMPIREM (1994), NIE OGLĄDAJ SIĘ. TERAZ (1973), GRA WSTĘPNA (1999), STRÓJ ZABÓJCY (1980), ŚWIADEK MIMO WOLI (1984), FATALNE ZAUROCZENIE (1987), OPĘTANIE (1981), INNI (2001), SZÓSTY ZMYSŁ (1999), LABIRYNT FAUNA (2006), KRĘGOSŁUP DIABŁA (2001), SIEROCINIEC (2007), DRACULA (1992), MARY REILLY (1995), M.S. FRANKENSTEIN (1994), WILK (1994), NEKROMATIK (1987), HARRY ANGEL (1987) NOC MYŚLIWEGO (1955), NOSFERATU- WAMPIR (1979), CIEŃ WAMPIRA (2000), OBŁĘD aka DEMENTIA 13 (1963), ROCKY HORROR PICTURE SHOW (1975), TETSU0 - CZLWIEK Z ŻELAZA (1988), UPIÓR Z RAJU (1974), CARRIE (1976), WAMPIR (1931), W MROKU aka NEAR DARK (1987), DIABEŁ (1972) oraz zapomniany DOM NA PAPIERZE (1988).

Wylcznanka to bardzo długa, ale jak widać "ambitny" horror/thriller ma w światowym kinie bardzo długie tradycje. Po formułę filmu grozy sięgali tak słynni twórcy jak Stanley Kubrick, Ingmar Bergman, Werner Cherzog, Francis Ford Coppola, Alan Parker, Mike Nichols, Brian De Palma, Stephen Freas, Jerzy Skolimowski, Andrzej ŻuŁawski, Roman Polański, Wes Craven, Tod Browning, DAVID CRONENBERG, DAVID LYNCH, Abel Ferrara i wielu innych. Twórcy ci używali filmu grozy jako śordka do podjęcia intektualnej gry z widzem. W słynnych "ambitnych" koszmarach obrazowali społeczne i psychjcizne lęki, ukazywali rózne strony natury ludzkiej, kontesktowali trudną rzecvzywiśtość czy też bawili się w autocytaty oraz żonglowali fabularnychmi schematami.

Do tego zacnego grona dołączy również Lars Von Trier- tyle, że na dzień dzisiejszy trudno jest jednoznacznie stwierdzić czy ANTYCHRYST jakoś zapiszę się w znaczący sposób w historii kina. Na pewno przjedzie on do filmowych kronik dzięki aurze skandalu oraz nagrodzie A CAnnes dla Charlotte Gainsburg. Tyle, że jako twór artystyczny najnowsze dzieło autora PRZEŁAMUJĄC FALE pozostawia widza z miesznaymi uczuciami.

To co w ANTYCHRYŚCIE z pewnością nie zawodzi to bardzo udane i wizualnie dopieszczona wartswa plastyczna filmu. W scenach będących ilustracja wyobrazeń glównych bohaterów filmu znajdziemy wiele wizualnych smaczków oraz poetycko skomponowanych kadrów.
Film ma świetne zdjęcia autorstwa Anthony Don Mantle.

Od storny aktorskiej obraz Von Triera też nie zawodzi. Pochwały dla willema DAfoe i Charlotte Gainsburg należa się nie tylko za umiejętne odegranie twardych scen erotycznych. Para DAfoe- Gainsburg świetnie "współgra" ze sobą na ekranie. DAfoe jest rozkosznie pociągający i elektryzujący w swej trudnej roli.
Osobne oklaski należą się wręcz gentialnej, neiejdoznacznej i raczje mrocznej kreacji Charlotte Gainsburg, która znakomicie uzewnętrzniła wewnętrzne demony zżerające jej bohaterkę.

Świetnym pomysłem jest też podzielenie filmu na trzy części wraz z niepkojącymi i utrzymanymi w czarno-białych barwach prologiem oraz epilogiem. Kopozycja filmu znacznie rozjaśnia i porządkuje jego treść.

ANTYCHRYST to horror pscyhologiczny bez fajerwerków akcji czy też pustego epatowania przemocą. Makabryczne sceny mają tutaj swe umocowanie w zawartości intelektualnej dzieła. Najnowszy obraz Larsa Von Triera można intepretować na różne sposoby. Otrzrymaliśmy tuaj wyrazisty obraz popadania w psychozę ilustrowany ciągiem na poły rzeczywistych na poły mistycznych zdarzeń.
Von Trier wizję współczesnego świata jako wewnętrznego piekła w którym razem współistineje ze sobą mężczyna i kobieta. Jednak meżczyna i kobieta ze złem i niedolami tego świata radzą sobie w zupełnie różny sposób.
Reżyser ukazał tu też obraz kobiecości jak mrocznego symbolu natury świata i uosobienia zła. Natura kobiety dla Von Triera jest nieco niezrosumiała, a przez to właśnie tak mroczna...

Pomimo tak wielu walrów czysto estetycznych i sporego potencjału intelektualnego ANTYCHRYST specjanie nie porusza widza, ani też przesadnei nie zachwyca.

Niestety- Von Trier przedobrzyłi w wielu momentech swego najnowszego filmu uprawia tzw. "sztukę dla sztuki". ANTYCHRYST chwilami żyje czystymi obrazami i poprzez nie częstokroć nie ma zbyt wiele do powiedzenia. Reżyser nie wystrzegł się też pewnych kuriozalnych scen i filmowych śmiesznostek, która bardziej bawią lub odpychają niż wnoszą coś istotnego do filmu.
ANTYCHRYST to też kino (jak na horror czy psychodramę) chwilami wyprane z emocji czy ekranowego dramatyzmu. W wielu momentach mamy wrażenie że zamiast dobrego filmu ukazuje się nam przed oczami efektowny, acz pozbawiony treści fresk.

Najnowsze dzieło Larda Von Triera na pewno goląda się z uwagą, ale daleko mu do "horrorowych" osiągnięć Kubricka, Bergmana, Demme, Finchera, Cronenberga, Coppoli, Polańskiego czy Skolimowskiego.

Zbyt dużo jest w tym filmie pustych metafor czy zagrań obliczonych na przyciągnięcie uwagi publicznej.
Mimo wszytsko trudno uznać ANTYCHRYSTA za film pusty czy tez nieudany.

ANTYCHRYST to całkiem solidne kino artystyczne dla wymagającego i wyrobionego widza. Kto spodziewa się tu "popcornoego" czy łatwego w odbiorze kina ten się szczerze zawiedzie.

ANTYCHRYST to film - bez watpienia niszowy- dla specyficznego odbiorcy. Ze swej strony polecam, ale tylko koneserom.