Wyszedłem z kina z bardzo mieszanymi uczuciami. Jakoś nie mogłem zrozumieć tego co zobaczyłem. Raz głęboki niesmak, raz zachwyt i tak na przemian. W pewnym momencie nawet przypomniała mi się nieszczęsna Szamanka Żuławskiego. Jednak już po seansie chyba doszedłem do wniosku, że to dobry film. Pomimo całej tej barkowej oprawy, jest on bardzo oszczędny. Dwójka aktorów, nie znamy nawet imion postaci i dużo natury. Zostając jeszcze właśnie przy tym braku imion, to kolejny element filmu który tak naprawdę mówi o dzikiej, nieokiełznanej naturze, mamy po prostu Ją i Niego i liski oraz sarenki dokoła. To jest chyba właśnie ten najważniejszy motyw - NATURA. Te pojedyncze sceny jakiś traw, czy te przerażające brzozy, to tylko udowadnia, że strach może być wywołany przez bardzo prozaiczne sprawy, które gdy spojrzeć na nie racjonalnie wcale strachu by nie wywołały.

Jasne że są tam te efekciarskie wszystkie rzeczy, jednak one tak naprawdę mają niby jakiś sens. Reżyser po prostu bawi się emocjami widowni. Co zresztą było widać w trakcie seansu.
Warto też zawrócić uwagę na naprawdę ładne ujęcia i dobre efekty dźwiękowe. Ten film jest bardzo "graficzny", a forma jest tutaj ważna.

A koronnym dowodem że jest to film dobry jest ilość dyskusji nad nim. Bo tak naprawdę to jest chyba cel każdego artysty, wywołanie zamętu, niepokoju, obrzydzenia, jednym słowem skrajnych emocji.