Po pierwsze: nie ulega wątpliwości, że za zdjęcia i grę aktorską (zdecydowanie rolę żeńską ) należą się oklaski. Ale ... na tym według mnie się kończy.

Oglądając film miałam wrażenie, że oglądam klasykę kina klasy B. Dużo pornografii, banalna wręcz treść plus dużo, dużo krwi i okrucieństwa. Po prostu: wszystko to, co przyciąga widza.

Po zakończeniu seansu zastanawiałam się intensywnie: skąd ten zachwyt wśród krytyków? Czy możliwe jest, że oni (Ci krytycy) widzą i rozumieją znacznie więcej niż ja? Czy zatem film był przeznaczony dla mnie (przeciętnego widza) czy dla krytyków? Hmmm ... Być może oklaski należą się całej akcji marketingowej, która wypromowała ten film jako tajemnicze arcydzieło "kina depresyjnego". Nie wiem. Oceńcie sami.