"Antychryst" to z pewnością najbardziej kontrowersyjny film w dorobku Larsa von Triera. Ale czy jest to obraz (tak jak zapowiadano) na tyle szokujący, niekonwencjonalny i postmodernistyczny że zmienia obliczę kina grozy? Wydaje mi się że nie. Chociaż film niewątpliwe wywołuje skrajne emocje. Obraz rozpoczyna się prologiem - miłosne czarno białe sceny w spowolnieniu - rewelacja. Następnie jest bardziej melodramatycznie i psychologicznie. Akcja powoli nabiera rozpędu czy też... obłędu. Dopiero później, niespodziewanie, w szaleńczej pasji mamy do czynienia ze scenami szokującymi. Wydaje mi się że jednak te "ostre" sceny są czysto prowokacyjne i można by się było obejść z ich tak dosadnym przedstawieniem.
W "Antychryście" ciekawa jest symbolika. Znaki, symbole, nawiązania, odniesienia pojawiają się w filmie bardzo często. Są one dosyć jasne i proste do zrozumienia. Mnie przypadły do gustu szczególnie nawiązania do przyrody i zwierząt - te sarny w tle - wspaniały pomysł.
Podsumowując, z jednej strony jest to ciekawe studium ludzkiego obłędu, który wydaje się być w nas zawsze obecny - ale ukryty. Czy jego wybuch związany jest z poczuciem odosobnienia, klęski czy też zostaje wzbudzony poprzez naturę. Analiza tego jest zbędna - to film jest tą analizą.