Dokładnie też zauważyłam te błędy, po pierwsze główny bohater nie był psychiatrą a psychologiem a raczej psychoterapeutą i oczywiście, że powinien się wykrwawić a jemu ani kropla krwi się nie uroniła. Z drugiej strony można to usprawiedliwić ponieważ raczej nie krwawe sceny były głównym zamierzeniem reżysera. Doskonałe ukazanie przechodzenia żałoby przez główną bohaterkę i to jak na naszych oczach popada w obłęd. W końcu ktoś pokusił się i zobrazował otaczającą nas naturę w inny niż dotychczas sposób. Dodatkowy plus za zdjęcia, film aż się miło oglądało.