Każdy ma swój gust, ale znając wcześniej gatunek filmowy można przygotować się na charakterystyczne epizody.
„Apocalypto” jest stworzony z myślą o widzach lubiących oglądać przygody mężnych herosów, które przepełnione są dramaturgią, walką dobra ze złem ale również scenami, w które nie do końca jesteśmy w stanie uwierzyć. Rzeczywiście, w filmie występuje wiele nieścisłości(np. przewaga szybkościowa Łapy nad jaguarem), ale w których dziełach ich brak? Oczywiście nie biorę pod uwagę tutaj arcydzieł, gdzie wszystkie elementy są dopracowane perfekcyjnie.
Może niektórzy nie zdają sobie sprawy z tego, ile pracy trzeba włożyć, aby oddać nastrój epoki filmu. Stroje, charakteryzacja, sceneria – wszystko, co składało się na dawne czasy świetności Majów z pewnością były trudne do odtworzenia. I nie mnie tu sądzić, czy rzeczywiście zostały realistycznie zrekonstruowane na ich wzór, ale w każdym bądź razie podczas oglądania filmu odczułam klimat tamtych czasów.
Zwróciłam też uwagę na grę aktorów, która dla mnie stanowiła rzeczywiście ważną część filmu. Miłość, strach przed śmiercią, chęć zemsty – w ukazaniu tych emocji świetnie przydała się mimika aktorów, która dodatkowo narzucała widzowi konieczność wczucia się „w skórę” bohatera.
No i na koniec – bardzo ważne przesłanie, co zresztą jak dla mnie usuwało z pamięci wszelkie nieścisłości: miłość zmusza człowieka do walki do końca i dzięki miłości można przetrwać. Może więc warto się zrelaksować i pominąć drobne wątpliwości:)