Film jest nieco za bardzo przesiąknięty sentymentalizmem i amerykańskim patriotyzmem, przywołując czasy, kiedy Amerykanie byli bardziej niewinni i całym sercem wierzyli w Amerykę, która dawała swoim obywatelom szansę na doskonalenie się, bez zamykania się w systemie klasowym (milioner, który dorobił się samodzielnie vs. tradycyjny arystokrata). Ale pomimo tych wynalazków film jest atrakcyjny. W ciekawy sposób przedstawiono motyw przemowy Lincolna, która podkreśla że wszyscy ludzie zostali stworzeni równymi. Fajna jest też reakcja zwykłych ludzi, nikt nie potrafi jej zacytować, zna ją tylko przyjezdny, zauroczony możliwością zaznania uroków równości, a nie ci którzy z niej teoretycznie na co dzień korzystają. Tak łatwo jest nam przyzwyczaić się i ciężko docenić, to co zostało nam już dane.
Na pewno nie jest to film bezbłędny ani nie jest klasykiem kina który każdy kinoman wspomina, często trąci myszką, za bardzo też momentami idealizuje amerykański sen, ale to naprawdę nieźle poprowadzona i solidnie zagrana komedia. Wypada go znać tym bardziej iż był nominowany do Oscara jako najlepszy film 1935 roku, dlatego zdziwiło mnie że mój temat jest tu pierwszy.