Zwiastun mi się podobał, książki nie czytałem więc tak naprawdę nie wiedziałem czego się spodziewać...i dobrze, bo film mnie oczarował. Mamy tu sześć luźno związanych ze sobą historii. Każda dzieje się w innym okresie. Od XIX weku przez lata 30te i 70te XX wieku, po współczesność, technokratyczną przyszłość i dalej, post-apokaliptyczną ziemię. Co ciekawe - w każdej noweli pojawiają się ci sami aktorzy. Czasami naprawdę ciężko ich poznać - charakteryzacja to jedna z niekwestionowanych zalet filmu. Druga to zdecydowanie zdjęcia. Dlatego ten film - jak świetnego wizualnie Prometeusza - należy zobaczyć w kinie. Krajobrazy (ach ta Majorka!) momentami zapierają dech w piersiach. Ujęcia Nowego Seulu czy Doliny wgniatają w fotel. Aktorstwo - tutaj także pierwsza liga. Bardzo dobra Berry, rewelacyjny Hanks, świetny Grant ale inni także - można tak po kolei wymienić praktycznie całą obsadę. Hugo Weaving (ulubieniec Wachowskich?) jednym wcieleniem po prostu powala. Oglądając od razu zrozumiecie, o którą opowieść chodzi. Same historie łączą się bardzo luźno i każda jest w innym klimacie. Od kina s-f w stylu Equilibrium, przez dramat po brytyjską komedię. Najważniejsze, że początkowy chaos dość szybko układa się w głowie i nie czujemy dezorientacji śledząc aż sześć osobnych historii. Oczywiście jak przystało na braci Wachowskich, pardon, rodzeństwo Wachowskich, mamy kilka scen akcji i te również są zrealizowane bardzo widowiskowo. podsumowując - nie jest to wiekopomne, kultowe dzieło, które będzie jakimś kamieniem milowym dla kina. Raczej nie. Jednak film ma wszystko czego potrzeba, żeby dać się zaczarować na niecałe trzy godziny i wyjść z kina bardzo zadowolonym i, może nawet, w stanie lekkiego uniesienia. Ostatnio mówiło się o Wachowskich głównie ze względu na zmianę Larry'ego w Lanę, teraz powinno się to zmienić, bo Atlas Chmur zasługuje, by stać się tematem numer jeden. Polecam.