SPOJLERY!! To wszystko już gdzieś było. Film jest nudny i wtórny. Do tego irytujące polskie napisy w kinie - "profety", itd. Żenujący ich poziom. To pewnie miała być taka maniera, ale wyszło to kiepsko.
Kolejne wątki nie porywają, a do tego nic ich w sumie nie spaja, poza aktorami obsadzającymi główne role. Wizja przyszłości - nic specjalnego. Kiedy zobaczyłem walkę przy użyciu czegoś kung-fu podobnego i jakichś jakby-laserowych pistoletów, chciałem wyjść z kina. Nuuuda. Było to już
wiele razy, choćby w Matrixie tyle lat temu, a tam było to zrobione o wieele lepiej. Komediowa historia o tym profesorze? Litości. Jak dla mnie, to było żenujące. I Hugo Weaving jako kobieta. To też bynajmniej nie było śmieszne. Fatalna charakteryzacja aktorów - ta Koreanka przerobiona na
końcu na Amerykankę - niezamierzona parodia. Czyli w skrócie, nudy na pudy, wtórność, kiepska realizacja. I jak to zwykle bywa w przypadku takich filmów - rozdmuchana promocja, jaki to ten film niby nie jest cool.
Aa, ludzie go bronią, że niby filozoficzny. Może co najwyżej pseudofilozoficzny, jak ktoś to już wspomniał, na poziomie filozofii Paulo Coelho. Poszedłem do kina nastawiony na coś zupełnie innego. Matrix mnie porwał. Przynajmniej pierwsza część, niekoniecznie cała trylogia. To był film
robiony z jajem.
Widać, że przy reżyserii Atlasu chmur tego jaja brakło, a właściwie dwóch, bo Lana Wachowska w międzyczasie stała się kobietą i kontakt z estrogenami najwyraźniej źle zrobił jej twórczości.