Film jest zwyczajnie niespójny, pomieszanie z poplątaniem i to jest jego największa słabość. Wszystkie historie mają ze sobą coś wspólnego, w żadnej do końca nie wiemy o
co chodzi i do czego zmierza, twórcy rzucają nam tylko jakieś ochłapy i strzępki informacji z których nic nie wynika. Mieszają się jakieś górnolotne przesłania o miłości,
reinkarnacji, człowieczeństwie, ale ostatecznie trudno złapać co miał autor na myśli. To nie jest kwestia otwartej fabuły, czy pozostawienia widzowi spraw do przemyśleń. Tu
jest tyle wątków i bezsensownych scen, że aż trudno uwierzyć, że scenarzyści sami to ogarniali. Wrzucili pełno wątków i pomysłów do jednego worka, wymieszali i wyjęli "Atlas
chmur". Cały czas starałem się szukać punktów stycznych - najpierw personalnie, później szukałem analogii do sytuacji, wspólnej historii, ale każda część jest od siebie
oderwana.

Z absolutnie oderwanych od kontekstu rzeczy - niech mi ktoś np. powie po co oni poleźli na tę górę? Bo w filmie się dowiadujemy tylko, żeby zrobić "coś", a potem wiązka
światła strzela w niebo.