Atlas (2017)
Do szpitala psychiatrycznego trafia mężczyzna, który bez słowa stoi z rękoma w górze. Powoduje to ciekawość wśród innych pacjentów.
| reżyseria: | |
|---|---|
| scenariusz: | |
| oceń twórców | |
| gatunek: | |
| produkcja: |
| nagrody: | 3 nagrody i 4 nominacje |
|---|
 | Tomasz Kot | jako: | "Atlas" | ||
 | Magdalena Pociecha | jako: | Pielęgniarka Marysia | ||
 | Kinga Ciesielska | jako: | Pielęgniarka Ilona | ||
 | Marian Opania | jako: | Ordynator | ||
 | Michał Wierzbicki | jako: | Strażnik | ||
 | Marcin Trzęsowski | jako: | Strażnik | ||
 | Ryszard Chlebuś | jako: | Pacjent "Puchacz" | ||
 | Włodzimierz Dyła | jako: | Pacjent "Dzik" | ||
ocena aktorów w filmie
rola: Artyterapeutka
rola: Pacjent "Dzik"
rola: Ukochana "Atlasa"
rola: Pielęgniarz
rola: Muzykoterapeutka
rola: Pielęgniarz
rola: Pielęgniarka Ilona
rola: Pacjent "Puchacz"
rola: Zastępca szefa katedry
rola: Doktor Marek
Do nieco szalonego szpitala psychiatrycznego, przyjęty zostaje tajemniczy pacjent - nie odzywa się do nikogo i całymi dniami stoi z rękami w górze. Poza pseudonimem "Atlas" nie wiadomo o nim nic, a takie zagadki są intrygujące.
Na razie nikt nie dodał recenzji tego filmu. Możesz być pierwszy! Dodaj swoją recenzję.
pozostałe informacje o filmie
Atlas
- zdjęcia:
- oceń twórców
- studio:
- Stowarzyszenie Filmowcow Polskich
- Studio Munka
- inne tytuły:
- (więcej...)
- Film nakręcono w Lubiążu i Warszawie (Polska).
Naprawdę dobry film!
- autor: zonia8091
- 2018-09-14 19:08:27 +0200
- ocenił(a) ten film na: 10
Polecam każdemu :)
1Udana polska komedia
- autor: JohnTheBrave
- 2018-09-19 20:37:50 +0200
- ocenił(a) ten film na: 9
Brzmi podejrzanie? Te trzydzieści minut dało mi więcej humoru niż wszystkie polskie komedie z ostatnich osiemnastu lat. Fabularnie to sytuacja niczym w skeczu od "Monty Pythona" a aktorstwo znakomite!
Czy Atlas się na końcu zbuntuje? ;)
- autor: lukaszjakacki
- 2018-08-10 01:14:01 +0200
"Panie Rearden — rzekł Francisco z uroczystym spokojem — gdyby zobaczył pan Atlasa, olbrzyma, który dźwiga na ramionach świat, stojącego z krwią spływającą po piersi, zgiętymi kolanami, drżącymi rękoma, lecz wciąż ostatkiem sił dźwigającego świat, choć ten staje się tym cięższy, im ...
