Co w stylu "Paranormal...". Przez większość filmu nic się nie dzieje i wieje nudą, a potem końcówka musi nadrabiać akcją za całość.
Jakieś tam napięcie było, nie powiem.
Jednak nie ono rozwaliło mnie na łopatki, lecz następujący fragment:

- Mamo!

- Jose!

- July, szybko!

- Mamo!

- Mamo!

- Jose!

- Cristian!

- Mamo!

- Czekaj, Cristian!

- Jose!

- Mamo!

- Cristian!

- Mamo!

- Mamo, poczekaj!

- Mamo!

- Jose!

- Mamo!

- Mamo!

- Cristian!

- Jose!

- Mamo!

- Jose!

- Jose!

- Cristian!

- Cristian!

- Czekaj!


mała pauza


- Cristian! Cristian!

Myślałam, że ta słowna "telenowela" nigdy się nie skończy. Ja rozumiem, ze sytuacja wymagała takich okrzyków, ale użyto ich tu o wiele za dużo ( nie wspominając już o ubogim słownictwie - ciągle powtarzające się wyrazy śmiało można było zastąpić innymi) przez co film stał się w tym momencie prześmieszny. Wyszło to jakby bohaterowie bawili się w zabawę: "Krzyczmy do siebie w ciemności co parę sekund bez sensu".

Cała historia jest dosyć banalna, ale jako tako trzyma się kupy. Myślę, że aktorzy też nie zawiedli.

Krótko mówiąc, rewelacji nie ma, ale nie żałuję, że obejrzałam.