Film, który miał chyba najdłuższą i najdroższą kampanię promocyjną ever: hype budowany przez cztery lata przy pomocy pięciu filmów, które przetarły ścieżkę dla The Avengers. Whedon podjął się niełatwego zadania udźwignięcia ciężaru oczekiwań widzów i sklecenia historii, która byłaby nie tylko odpowiednio epicka, ale i stanowiąca idealną i równo wymierzoną mieszankę elementów stanowiących o charakterze poprzednich produkcji. I udało mu się, ale nie bez małych potknięć. Wbrew obawom nie jest to więc „Tony Stark i przyjaciele”, reżyser ma za dużo doświadczenia w budowaniu historii o zespołach składających się z indywidualności, żeby popełnić taką gafę. Tym niemniej nie jest idealnie i po twórcy „Firefly” oczekiwałem czegoś więcej. Szczególnie mi żal Thora, który w interpretacji Hemswortha jest charyzmatyczną i dowcipną postacią, co w przeciwieństwie do jego solowego filmu, nie zostaje wykorzystane w zadowalającym stopniu. Również Kapitan Ameryka jest już mniej charakterną postacią i bliżej mu do nudnego komiksowego wizerunku harcerzyka. Najwyraźniej męscy bohaterowie padli ofiarą słabości Whedona do silnych postaci kobiecych, bo po seansie najbardziej zostaje w głowie Black Widow i to bynajmniej nie tylko ze względu na wdzięki Scarlett Johansson. Tym razem poświęcono jej zdecydowanie więcej miejsca, jako jedyna z zespołu ma wprowadzenie oparte na scenie akcji, a w późniejszym etapie jej postać nabiera nawet głębi psychologicznej (wprawdzie zaledwie zarysowanej, ale i tak spodziewałem się znacznie mniej). Film jest oczywiście odpowiednio efekciarski, ma sporo zabawnych momentów, opartych głównie na interakcjach pomiędzy bohaterami (z czego najśmieszniejsze jest niewątpliwie starcie Hulka z Lokim). Fabularnie nie jest powalający, ot, sztampa z gościami w rajtuzach zbierającymi się do kupy, żeby odeprzeć atak kosmitów. W komiksach wątek powielany w nieskończoność, na dużym ekranie w takiej formie obecny w sumie po raz pierwszy, więc nie narzekam. Szkoda trochę, że kosmici służą jedynie za mięso armatnie (skrzętne skrywanie ich tożsamości przed premierą wydaje się dość zabawne) ale na szczęście rekompensuje to Loki, który w roli głównego villaina sprawdza się znakomicie. Obiecujący jest też przyszły arcyłotr, którego poznajemy po napisach końcowych. Reasumując, kto nie lubi marvelowskich filmów, ten powinien omijać szerokim łukiem, fani komiksów i poprzednich filmów będą zadowoleni, a miłośnicy Whedona… hmm, raczej połowicznie.