Film nie jest zły jednak zwracając uwagę na to ,że wyszedł spod ręki Davida Finchera można było spodziewać się czegoś więcej. Moim zadaniem pomysł był dobry, obsada jak najbardziej w porządku ale jednak coś tu mi nie zagrało. Nie podobały mi się tutaj niektóre akcje, np. super pomieszczenie zaprojektowane żeby można w nim było przeczekać napad a jednak można tam było napuścić gazu, powiecie że postać grana przez Whitakera była konstruktorem tego pomieszczenia dlatego wiedziała jak to zrobić. No dobra to czego nie wiedział o tej małej dziurce przez którą Foster z córką świeciła latarką w okno sąsiada, mogli spróbować je wykurzyć z tamtej dziury, chyba było by łatwiej. Następnie akcja z sąsiadem i wspomnianą latarką, dlaczego sąsiad nie zareagował, fakt mógł być zaspany ale myślę ,że jakoś jednak by zareagował, to jednak można jeszcze jakoś przeboleć. Mistrzostwem świata jest dla mnie jednak scena w której główna bohaterka dzwoni do swojego eks-męża i zamiast powiedzieć mu szybko ,że jest w niebezpieczeństwie mówi mu że musi im pomóc a dopiero potem zaczyna streszczać sytuację, przecież wiedziała ,że za chwilę połączenie się przerwie to po co traciła czas na zbędne formuły, a wcześniej jeszcze wzięła udział w słownej utarczce z jego nową kobietą. Bo tym wszystkim nie mogłem dać więcej jak 6/10 ponieważ po takim reżyserze spodziewałem się czegoś znacznie lepszego, nie mniej jednak film jak najbardziej można obejrzeć bo jest tego warty.