Błękitna nuta
La note bleue
1991
powrót do forum filmu Błękitna nuta 
ocenił(a) film na 1 ocenił(a) film na 1 ocenił(a) film na 1 
ocenił(a) film na 9 
Jeden z najlepszych filmów zapomnianego mistrza. Upiorna biografia zdychającego już na gruźlicę kompozytora, o którym nieświętej pamięci Nietzsche powiedział "zamieniłbym muzykę całego swiata na muzykę Chopina". Treści multum, poszczególne fragmenty można analizować i analizować. Polityka, patriotyzm (tylko zdrowy i bez odpowiedniej krytyki się nie obyło), moralność, istota sztuki i tworzenia, egzystencjalizm ogólnie, dekadencja. A na pewno niejedno mi z głowy wylecialo.
Mroczny film i duszny, choć opierający się na pozornej sielance bohaterów. Wulgarnie poetycki, trochę surrealistyczny, pełen przerysowanych poz, ale i pewnego dystansu. I jakby co: głównym bohaterem jest tu muzyka. Czy byla tam choćby jedna scena pozbawiona szopenowskiej muzy?
Aż sobie dwa razy w ciągu jednego dnia ten filmik obejrzalem, to mi się nie zdarza.
Wszystko (albo prawie) było by dobrze, gdyby Żóławski pozmieniał imiona i nazwiska bohaterów (bo niestety kłamstw, hagiografii i mitomaństwa w tym filmie co niemiara) i wtedy snuł swoje rozważania. Zalety formy i obrazu nie mogą być ważniejsze od poszukiwania prawdy. Nie można posługiwać się nazwiskami osób, które kiedyś żyły (i były inne niż nam każe wierzyć reżyser) i ich kosztem szukać ujścia dla własnych impulsów.
Dodam jeszcze, że dopuszczając się takich łgarstw, Żóławski nie ma prawa snuć rozważań moralnych, ponieważ traci wszelką wiarygodność. Niewiele osób to zauważy, ale jednak zawsze ktoś się znajdzie....
Dziękuję za sprostowanie. We własnym komentarzu poprawnie zapisałem nazwisko, nie wiem dlaczego do odpowiedzi wkradł się błąd.
fruedowska pomyłka, wskazująca na głęboka niechęć do przedmiotu, tym bardziej, że była poprawka ( widziałem... - )
Założyłuś konto tylko, żeby ocenić ten jeden film na 1... godne podziwu poświęcenie
"Los bowiem synów ludzkich jest ten sam,
co i los zwierząt;
los ich jest jeden:
jaka śmierć jednego, taka śmierć drugiego,
i oddech życia ten sam.
W niczym więc człowiek nie przewyższa zwierząt,
bo wszystko jest marnością. "
Droga Pani
Nie tylko polszczyzna nazywa kończenie życia przez ludzi w inny sposób niż kończenie życia przez zwierzęta – odpowiedniki polskiego zdychać istnieją także w innych językach: we francuskim (crever), włoskim (crepare) czy niemieckim (verenden). Śmierć ludzka jest w naszej kulturze traktowana inaczej niż śmierć zwierzęcia – wpisana jest w porządek etyczny, podczas gdy zakończenie życia przez zwierzę należy do sfery po prostu bytowej. Dlatego każde z tych dwóch zjawisk ma swoją odrębną nazwę.