W każdym momencie, w każdym miejscu rozgrywa się jakiś dramat. Połączone są losy ludzkie, bo wszyscy jesteśmy powiązani, czy tego chcemy, czy nie i czy zdajemy sobie sprawę z tych powiązań.
Pytanie, jakie nasunęło mi się w końcowej scenie z udziałem pana Yasujiro i policjanta, to jaki sens dawać dobro, które za chwilę okaże się złem?
"Hassan był dobrym przewodnikiem i dobrym człowiekiem. Tak mu się odwdzięczyłem" - myślę, że to zdanie powinno rozpoczynać całość.
Wierzę jednak, że od każdego człowieka z osobna zależy, co zrobi z prezentami od "losu".
Zgadzam się z przedmówcą, pozostawia wiele pytań, jeśli ktoś zechce pytać.

Rzadko oceniam film na 10. Często czegoś mi brak, coś tam schrzanione, coś tam przekombinowane (nie, nie, żebym malkontentką była. Po prostu potrzebuję jakieść harmonii i sensu. To wszystko.).
No i własnie wczoraj trafiłam na "Babel". Wciągnął, zaczarował (i obrazami i dźwiękami - a także ich brakiem w pewnych momentach), pomógł zrozumieć pewne sprawy, a jednocześnie upewnić się we własnych przekonaniach, miejscami otumanił i wzruszył. A co najważniejsze od początku zaciekawił. I o to chodzi.
Świetnie zrobiony film. Ja biję pokłony do samej ziemi. Wielkie dzięki twórcom za to dzieło (arcyDzieło)