Gloryfikacja? Raczej minimalna, przeciez Baczynski jest przedstawiony jako wrazliwy czlowiek, a przy tym watly, podupadly na zdrowiu, zupelnie nie nadajacy sie na zolnierza. Taki byl, nic w tym odkrywczego.
Naturalnie, rezyser mogl zrezygnowac z niektorych patetycznych epizodow, ale to wedlug mnie bylaby przesada. Szczegolnie, ze potencjalny widz (mlodziez szkolna) nie uswiadomilaby sobie grozy wojny.
Ponadto sposob realizacji tego filmu bardzo przypadl mi do gustu - polaczenie wspolczesnej intrepretacji wierszy Baczynskiego z biograficznymi scenkami okresu okupacji.

no o to chodzi, przedstawili Baczyńskiego jako postać człowieka, który za wszelką cene chciał być patriotą, naciągane i niezbyt smaczne.

A jak bylo naprawde?;)

nie wnikajmy jak było naprawdę, nie ujmując nic Baczyńskiemu z jego obywatelsko patriotycznej postawy, reżyser położył nacisk na kwestie Polski i w okół tego był film, nie o Baczyńskim jako człowieku ze słabościami czy strachem, brakowało obrazu psychologicznego postaci, bo bez niego, Baczyński był taki jakiś, nijaki, bez wyrazu i bez iskry.

Ależ on był patriotą, jak i całe jego starannie wykształcone pokolenie. (...) naciągane i niezbyt smaczne" - przepraszam ale ten fragment twojego wpisu jest kompletnie niezrozumiały., być może wynika to z totalnej ignorancji jeśli chodzi o wiedzę o tamtych czasach i ludziach. Inaczej tego wpisu nie potrafię wytłumaczyć.
A kino przednie, wręcz arcydzieło.

przedstawienie młodego człowieka, tylko w aspektach miłości między nim a Basią i między nim a matką + patriotyzm - tworzy mylny, nieskazitelny obraz człowieka polaka, a nie człowieka zwykłego, takiego jakimi jesteśmy my, który popełnia błędy, czy boi sie lub jest słaby.