Z drugiej części dokumentu o powstaniu listy Video Nasties i związanych z tym, późniejszych reperkusjach nie dowiadujemy się już nic specjalnie interesującego. Jest tu kilka słów na temat paniki w Wielkiej Brytanii po kilku sprawach morderstw popełnianych przez młodzież, co łączono z wpływem brutalnych filmów, przytoczona została także kuriozalna kwestia zakazania trzeciej części "Laleczki Chucky". "Ban the Sadist Videos vol. 2" w ogóle skupia się przede wszystkim na latach 90-ych, kiedy to cenzura na Wyspach stała się karykaturą samej siebie. Główna konkluzja płynąca z tej pozycji to niedowierzanie, że tego typu rzeczy są możliwe w rzekomo cywilizowanym, wysoko rozwiniętym kraju. A wszystko za sprawą grupki populistów i frustratów, leczących swe kompleksy na forum publicznym. Część pierwsza bardziej zajmująca, ta jako dopełnienie.