Racja, ta scena zdecydowała, że dałem 3 a nie 1, ale ciekawi mnie nagła zmiana postawy Kuby gdy godzi się na sex w ostatniej scenie. Jakoś nie spójne to wszystko w tym filmie i nie chodzi tylko o uczucia Kuby ale i wszystkich bohaterów.

Reakcja Kuby była zaprzeczeniem jego dotychczasowych idei/działań. Ponadto odniosłam wrażenie, że pani reżyser tak naprawdę bała się głównego zagadnienia i wplatała wiele wątków pobocznych, które niszczyły sens filmu.
Przez scenę finałową film został bez morału. Tak właśnie!
Jednak taka refleksja mnie naszła... obejrzałam biografie mojej byłej koleżanki...

No właśnie. Każdy w tym filmie to idiota i/lub d*wka. Natalia bez komentarza, Kuba niby się wzruszył śmiercią dziecka, ale seks nie zając, matka Natalii idzie do łóżka z jej facetem, matka Kuby pali przy dziecku, ojciec jest statystą, Martyna chodzi z gołą d*pą, ćpa, podobnie jak jej kumpel, sąsiadka widzi, że gówniara została sama z małym dzieckiem, ale nie wzywa opieki społecznej. Jest ktoś w stanie wymienić jedną normalną osobę, która pojawiła się w filie na dłużej niż 2 minuty?

Nie ma tu ani jednego pozytywnego bohatera. Film jest do dupy, przykre.

Wydaje mi się, iż postacią pozytywną można nazwać osobniczkę odgrywaną przez panią Figurę. Może była troszkę "szalona", ale miała dobre intencje.
Kuba był po prostu niedojrzałym gówniarzem, gdyby nie ostatnia scena, ośmieliłabym się go nazwać "rokującym" chłopcem.

Dla mnie ta ostatnia scena to coś więcej niż brak dojrzałości. Nie wiem, ile czasu od śmierci Antosia odbywało się widzenie, ale przypuszczam, że niezbyt długo. Tak totalny brak wrażliwości, nieprzejęcie się śmiercią własnego dziecka świadczy o zupełnym wyzbyciu się ze wszystkich uczuć. Natalia to samo. Gdyby ostatnia scena wyglądała inaczej, gdyby pokazali, ze dziewczyna żałuje, że się zmieniła. Może wtedy ten film miałby jakieś przesłanie, tymczasem nie ma żadnego.