w ostatniej scenie chodzi o to, że gówniarze niczego sie nie nauczyli.... po prostu. dalej traktuja dziecko jak zabawke, przedmiotowo. dramatyzm ich w ogole nie poruszył. śmierć nie istnieje - bawimy sie dalej.

Nie powiem, interpretacja tej sceny bardzo prosta ,ale zdaje się,że prawdziwa. Napisałam, że niezrozumiała, bo zastanowiło mnie tylko to po co autorka scenariusza dobiła ten gwóźdź do trumny, jakby było mało wcześniejszych sytuacji, które świadczyły o tym, że Ci "gówniarze" żyją i będą żyli po swojemu, bez względu na to co się wydarzy... No i matka głównej bohaterki...gdzie ona była po tej całej sytuacji ? Co usprawiedliwia dorosłą kobietę w tym przypadku ? Chyba właśnie należy się nie zagłębiać ,ani nie gdybać co by było, bo to tylko pomnoży niejasności w tym filmie....

UWAGA SPOILER

gdyby film skończył się na scenie na posterunku gdy Natalia rozpacza i nieudolnie próbuje popełnić samobójstwo , to zostalibyśmy w przeświadczeniu, że Natalia kochała synka i do końca życia będzie załamana, że to co się stało zmieniło ją. Reżyserka chciała pokazać że tak nie jest i psychologicznego punktu widzenia jest to wiarygodne, bo ktoś kogo nie nauczono kochać, kto egoistycznie i przedmiotowo traktuje świat i własne dziecko nie zmieni się nawet w obliczu takiego dramatu. Ona zna uczuć wyższych , jest niedojrzała i dodatkowo jej motorem napędowym w życiu jest potrzeba akceptacji i zaspokojenie swojej samotności - to jedyne uczucia jakie zna i one ją kształtują , więc kiedy zostaje znowu sama próbuje to jak najszybciej zmienić.