A może by taka Animacja pełnometrażowa taka jaką pięknie potrafi zrobić PIXAR ? Polska ma ludzi (Tomasz Bagiński) i możliwości np "katedra" z 2002r A temat animacji ? Można by piękne legendy polskie i podania ludowe okrasić cudownym obrazem ( możliwości animacji są nieograniczone) Lub może coś z historii ? Może o starych polskich rodach ? Albo Animacja o Zawiszy czarnym? O Jagielonach ? w formie gdzie łączy się prawda z dodatkiem legend , i piękna muzyka w wykonaniu polskiego kompozytora dubbing oczywiście znani i lubiani aktorzy.............. zamiast męczyć tematy dewiacji i ostracyzmu , ciągła presja tolerancji ... Ja nie jestem bezgranicznie tolerancyjna , trzeba stawiać granice! To puki co jeszcze nie jest karalne ale w świecie postaw lewackiej wolności zapewne będzie, za kilka lat jeśli nasze dziecko zakocha się w ekspresie do kawy a ja zaprowadzę je do lekarza dowiem się że jestem nie tolerancyjna a miłość ma różne oblicza... ehhh para w gwizdek

http://www.filmweb.pl/film/Hardkor+44-2012-526733 - niestety chyba brak funduszy doprowadził, że na razie nie wyjdzie. A zapowiada się ciekawie.

PS Gdyby w rzeczywistości było tyle lewactwa w naszym kraju ile jest w nim wg. użytkowników filmwebu to byśmy żyli w cudnym państwie.

Z pół tuzina pokoleń musiałoby jeszcze przeminąć, żeby konserwatywne łby samoistnie powymierały.

not sure if trolling...

zgadzam się z autorem tematu

W mojej opinii obecne filmy Polskie dzielą się na cztery typy:
- Filmy historyczno - dramatyczne, które od kiedy zmarł Stawiński, genialny autor "Kanału" (scenariusz) stały się histeryczne i sztucznie przedramatyzowane (nie chodzi nawet o to że są kiczowate, bo nawet "Lista Schindlera" taka jest, nie są przesłodzone ani martyrologiczne tylko po prostu sztuczne i z histeryczną nienaturalną grą i irytującymi scenami-symbolami, które jeszcze tę sztuczność podkreślają
- Filmy dramatyczno - depresyjne poruszające temat samotności i wszelkiej wyłącznie ciemnej strony egzystencji. Czyli np. "Cztery noce z Anną", "Jasne błękitne okna", "rysa", "Plac zbawiciela" i powyższy. Filmy te aspirują do miana głęboko artystycznych i chyba stąd obawa przed przbłyskiem choćby cienia nadziei w treści. Niektóre z nich rzeczywiście mają walory artystyczne, wszystkie jednak są potwornie dołujące i ich częste oglądanie może skończyć się trwałą depresją. Nie brak wśród nich też takich wyłącznie aspirujących i usilnie kontrowersyjnych.
- komedie romantyczne - przeciwieństwo poprzedniego. Kino aspirujące otwarcie do portfela widza o który ma najniższe mniemanie. Każda kolejna jest gorsza od poprzedniej.
- filmy o brudnych interesach, gangsterach, lub mafii - koniecznie z gołym biustem lub Kasią Figurą, Krzysztofem Kiersznowskim i lejącą się wódką, to był ulubiony gatunek końca lat 90, ale chyba ciągle jeszcze odświeżany

Jest jeszcze piąty typ, polskie filmy dokumentalne wśród których sporo perełek, ale i tak nie ma ich gdzie oglądnąć. Oczywiście nie wszystko jest złe, ale dobrych filmów mniej niż by się chciało.

nie da rady, dobre filmy tego typu wymagają dużej kasy, a tematyka nie jest super atrakcyjna dla polskiego widza, więc nie da się tego zbilansować. Ale będzie w kinach jesienią "Obława" Krzysztyłowicza. Super kino. Wojenne, choć kameralne - dość dziwne połączenie, ale film był tani ,a jednak świetny.

Rozbawił mnie ten post otwierający dyskusję, ale z autorem się zgadzam. mam wrażenie, że jak się mam oglądać polski film, to najlepiej z pejczem, czy też workiem grochu, żeby móc jednocześnie odpokutować za grzechy całej ludzkości albo ewentualnie z wiadrem, żeby mieć do czego zwrócić nadmiar słodyczy.
i bez przesady, czy filmy typu Amelia, albo filmy Kusturicy, czy Fatiha Akina wymagają wysokich nakładów pieniędzy? Albo taki Va Bank?