Bezbronna niewinność

Najważniejszy film ojca nowoczesnej kinematografii jugosłowiańskiej (teraz już serbskiej) Dusana Makavejeva. Punktem wyjścia dla powstałego filmu było odnalezienie przez reżysera pierwszego filmu dźwiękowego w języku serbskim „Bezbronnej niewinności”. Oryginalny obraz opowiadał jedynie o akrobacie Aleksiciu, który powodowany szlachetną... Najważniejszy film ojca nowoczesnej kinematografii jugosłowiańskiej (teraz już serbskiej) Dusana Makavejeva. Punktem wyjścia dla powstałego filmu było odnalezienie przez reżysera pierwszego filmu dźwiękowego w języku serbskim „Bezbronnej niewinności”. Oryginalny obraz opowiadał jedynie o akrobacie Aleksiciu, który powodowany szlachetną obawą o cześć młodziutkiej dziewczyny, ratuje ją ze szponów sutenerki i jej klienta. Makavejev pokolorowany (głównie na fioletowo i zielono) przez siebie stary film łączy z nowo zarejestrowanymi wypowiedziami ekipy odpowiedzialnej za oryginał, ale przede wszystkim ze słowami samego Dragoljuba Aleksicia, w co dodatkowo wkomponowuje kroniki z rządem kolaboracyjnym Serbii, zdjęcia z ofiarami wojny niemiecko-serbskiej, plakatami propagandowymi, wycinkami z prasy i fragmentami „Cyrku” Grigoria Aleksandrova w tle można usłyszeć takie utwory jak Międzynarodówka, oraz hymn o zasługach i chwale Aleksicia. Dzięki tej kompilacji reżyser ujawnia, że pod powierzchnią prostej fabuły oryginału kryją się prawdziwe ludzkie dramaty, ich kłamstwa, a nawet prawdziwe zbrodnie. Dodatkowo film stanowi finezyjną oraz wielopiętrową krytykę faszyzmu i komunizmu, między którymi stawia znak równości. Makavejev po nakręceniu tego obrazu miał świadomość, że po takiej prowokacji nie będzie mu dane już nakręcić czegokolwiek w Jugosławii – postanowił wyemigrować. Film jest uważany za jeden z trudniejszych w odbiorze, gęsty od znaczeń, ale którego pełne zrozumienie daje wyjątkową satysfakcje. czytaj dalej