Książka przypomina mi styl Paolo Coelho i jego prawdy objawione. Chyba jednak coś w tym jest, bo ci którzy lubią Fitch lubią też Coelho i cytują "życiowe prawdy" obu autorów na potęgę...

to jedyna książka Fitch, która przeczytałam więc nie mogę stwierdzić czy lubię jej twórczość. Ale z tego co pamiętam czytało się całkiem przyjemnie.

Książka i film przypadły mi do gustu... ale to było w ogólniaku. Nie wiem czy teraz bym po to sięgnęła. A Coelho nie znoszę od zawsze =p

Właśnie o tym pisałem. Książka jest dobra dla licealistki w okresie buntowniczego dojrzewania. Przeintelektualizowana. Przerost formy nad treścią. Film z kolei, przypomniał mi kiepskie widowisko telewizyjne, bynajmniej nie kinowe.

Książkę czytałam jeszcze przed liceum więc może lekki zachwyt przeszłości pozostał:)

W dzisiejszych czasach młodzież zatraciła umiejętność czytania. Czy ty nie za dużo od nich wymagasz?