Akcja filmu toczy się na litewskiej wsi w 1946 roku, w traumatycznym dla Litwinów, pełnym przemocy okresie kolektywizacji. W rodzinnym domu Fabijonasa Motuzy „goszczą” przedstawiciele radzieckiej władzy, naruszając wszystkie zasady – szacunku, prywatności, bezpieczeństwa. Ucieczką od tragicznej rzeczywistości staje się dla niego znaleziona na poboczu drogi książka litewskiego pisarza i podróżnika Matasa Šalčiusa Odwiedziny u czterdziestu narodów. Umieszczony w niej wizerunek Tadż Mahal rozpala wyobraźnię bohatera, a marzenie o ujrzeniu mauzoleum staje się tak silne, że odrywa go od świata.