Są tacy aktorzy, których twórczość stacza się po równi pochyłej, a każdy kolejny film jest kamieniem milowym na tej drodze. Taki też jest Nicolas Cage, stanowiący przykład, jak bez wysiłku zniszczyć cały swój dorobek. Pewnie dlatego jego dokonania śledzi jedynie wciąż się zmniejszająca garstka fanów z nadzieją oczekująca na nadejście lepszego dnia.
Tym razem nie jest aż tak źle, bo wprawdzie Cage nie stara się nadmiernie epatować widza swoją nadekspresyjną mimiką, ale i tak jego póółuśmieszki są trudne do przełknięcia. Chwilami odnoszę wrażenie, że wraz z wiekiem pozbywa się kolejnych elementów warsztatu aktorskiego, nie wiem tylko, jaki przyświeca mu cel.
Jak wspomniałem, film jest całkiem niezły, dystopia dnia jutrzejszego - choć nie pierwszej świeżości - całkiem przekonująco opowiedziana, a mocno wpleciony wątek totalitarnego państwa jest w jawnej opozycji do równie mocnego akcentu ekologicznego. Można oczywiście przypuszczać, że twórca przestrzega widzów: "uważajcie, to może stać się jutro", jednak obawiam się, że jego ambicja raczej poszła w kierunku niskobudżetowego kina akcji połączonego z kinem familijnym spod znaku SF.
Reasumując, dostajemy rozrywkę nie drenującą nas intelektualnie, a mimo to pozwalającą na zadanie w domowej ciszy paru ważnych pytań odnośnie najbliższej przyszłości rodzaju ludzkiego.