......fikcja czy rzeczywistosc?
Manipulacja widzem doskonala. Sama w trakcie filmu kilkakrotnie byłam zaskoczona i nie dziwie sie, ze wielu ludzi na swiecie po obejrzeniu tego filmu uznalo, ze jest to dokument. Dla mnie to zupelnie nowe kino, nowy gatunek filmowy - paradokument czy fikcja dokumentalna utrzymana w konwencji dobrego thrilleru. Bałam sie a przeciez o to chodzilo. Omalze uwierzyłam, ze mogło się to zdarzyc naprawdę, a przynajmniej chciałam zeby tak bylo. Iluzja dokumentalnej fabuły stworzona precyzyjnie i profesjonalnie dzieki zabiegom kamery "z reki", braku jakichkolwiek efektow specjalnych, oswietlenia z zewnatrz i muzyki (jedynie muzyka lasu). Gra aktorow bardzo przekonujaca. Studium psychologiczne czlowieka -na krawędzi zakneblowanego przez paralizujący strach i panikę, ktory zagubiony w lesie nie moze odnalezc drogi powrotnej - ukazane w sposób bardzo realistyczny i prawdziwy. Mrozace krew w zyłach zakonczenie dajace odpowiedz a moze stawiajace dopiero pytanie o istnienie sił nadprzyrodzonych. Legendarna postać wiedzmy czy wyrafinowany morderca? Dla mnie osobiscie - metafizyczny oddzwiek filmu był bardzo wazny. Rownie dobrze legendarne postaci mogły byc tylko symbolem - strachu, paniki, ktore to emocje motywowały bohaterow do zorganizowania wyprawy i robienia filmu, potem doprowadzily do ich zagubienia i smierci. Co do manipulacji widzem - temat filmu i jego ekranizacja doprowadzily dziennikarzy do stworzenia całego przemyslu reklamowego, który zbudowal historie na pozór autentyczna, ktora miałaby niby stac się kanwa filmowej opowiesci. Sieczka mozgu (jak u Shawa i Stalina) daje dowód na to, ze ludzie obecnie chca by nimi manipulowano, tworzono swiat zblizonej do rzeczywistosci, przekonujacej fikcji (przefiltrowanej przez obiektyw 16-mm kamery), fikcji - zerujacej na najnizszych instynktach ludzkiej wrazliwości wywołujacej strach i panike...... Prawdziwe studium paniki i strachu wyostrzone do granic psychicznych wytrzymalosci człowieka....