Świetna i prawdziwa historia. Gdyby nie tradycyjne polskie udźwiękowienie - w którym trudno zrozumieć co mówią aktorzy - byłoby 10/10. Piękna podróż przez życie Zbigniewa Religi, która trochę go odmitologizowuje, pokazuje, że miał także swoje wady, że czasem parł do transplantacji nie zważając na ryzyko, odsunął na dalszy plan - względem pracy - żonę. Tak, wybitne osiągnięcia wymagają trochę szaleństwa - aby uwierzyć, że można zrobić coś innego niż pozostali, aby nie przejmować się wylewaniem na swoją głowę pomyj krytyki, nieuniknionej przed osiągnięciem sukcesu, który (nie tak jak w Hollywood) nigdy nie pojawia się "od razu" - chyba, że robimy pseudonaukę, która z góry wiadomo, że przyniesie dobre wyniki. Wymagają także poświęcenia ze strony rodziny. Podobało mi się wspomnienie - przed udaną 4 transplantacją, że "za mocno dawkowaliśmy lek"... "ale Niemcy i Holendrzy też!" - jednak PRL-owska Polska, w której kardiochirurgia zdecydowanie nie leżała w obszarze zainteresowań partii, potrafiła coś zaoferować światowej transplantologii, czego ta sama nie znała.