Wreszcie ktoś odważnie pokazał prawdę o miłości dwojga osób. Na końcu wbrew presji otoczenia dwoje zmuszonych do walki miało odwagę wyjąć na wierzch pragnienie które przecież tkwi w każdym normalnym mężczyznie.

Podobały mi się też liczne nawiązania do filozofii, czego -jak widze po komentarzach - nie zdołał zauważyć plebs. Scena gdy rozmawia o akcji charytatywnej to bezpośrednie nawiązanie do kultowego wątku z ksiązki "Niepodzielna transcendencja. Esej o dyskursach granicznych" Slavoja Žižka, natomiast jego dialogi z terapuetom homoseksualizmu to sugestywna kontrargumentacja co do treści zawartych w "Pamięć i tożsamość" Jana Pawła II

pozdrówki ludziska