Cohen założył, że ma do czynienia z pojętną publicznościa i to jest jego największą porażką.
Przypatrzcie się jeszcze raz co i kogo chciał obrazić. Nie byli to bynajmniej geje, geje projektanci, a już najmniej austriaccy geje projektanci. Ani tez geje kupujący czarne dzieci. Naśmiewa się z wizji, którą przed oczami ma homofob. A ponieważ ta chora wizja rodzi sie w głowie homofoba, voila i macie przesłanie filmu. Biedy Cohen musiał to powiedziec wprost, żeby cała Ameryka usłyszała i zrozumiała, bo w czasie oglądania filmu nikt sie nie skapnął.
Jesli mimo wszystko uważacie się za inteligentnych odbiorców, ale po prostu ten rodzaj estetyki do Was nie trafia- ok, tak napiszcie, ale opinie, że film głupi, obżydliwy Was po prostu ośmieszają.
Cohen mi zaimponował, bo używając najprostszych, najbardziej prymitywnych i obrazoburczych środków stworzył obraz dla wybranych.I każdy kto przebrnie niezrażony przez warstwę wizualną dostrzeże, jak cholernie sprytnym i inteligentnym twórcą jest Sasha Baron Cohen.W filmie nie ma ani jednej falszywej nuty. Wszystko chodzi jak w austrackim zegarku, a każde zdanie to bolesny cios. W co? w kogo? pomyślcie jeszcze raz.


Po raz kolejny rozczarowałam sie polska publicznością. Dziekuję za uwagę i przepraszam, jeśli kogoś uraziłam. To mój jedyny post, możecie rzucać gromy, ja nie napiszę ani słowa więcej.