Bruno to nie tak do końca komedia, ale dramat w formie komedii. Dramat opisujący przykre myślenie społeczności heteroseksualnej o życiu gejów. Pokazany tak jak to powinno się odbierać, czyli z uśmiechem na twarzy pomimo, że jest to tragiczne. Dla widza który potrzebuje „linki asekuracyjnej” która ma pomóc mu zrozumieć film jej nie znajdzie i oceni film jako podlaski gniot z oceną 1/10. Dla widza który potrafi wyciągnąć morał, będzie to arcydzieło. To nie jest film dla pedałów, to jest film dla heretyków, a jeżeli heteryk mówi, że film jest nudny, głupi i świński, to tak na prawdę mówi o sobie, bo rzeczywiście film jest głupi, nudny i świński bo właśnie takie jest stereotypowe myślenie większości społeczeństwa na temat homoseksualistów!