Prawdę mówiąc film ciężko ocenić jako całość. Nie sądzicie, że zachowanie rodziny Sama było strasznie nielogiczne? Taki ból po stracie kogoś tak bliskiego nie znika od tak, tymczasem Grey's okej, płakała... ale nie czułam w tym prawdziwego, przeszywającego bólu. Nie pojawiła się ani jedna scena w której jest ona autentycznie załamana swoją sytuacją. A córki Sama? Dzień po "pogrzebie" robią mamie naleśniki, są wesołe. Wiem, że to są dzieci. Ale dzieci są czasami mądrzejsze, takie dzieci cierpią po utracie psa, a co dopiero po utracie ojca. Widzę nikt nie dopilnował (mam na myśli twórców) odpowiedniego nastroju panującego po śmierci Sama. To jest ta najgorsza część filmu, nielogiczna, nieżyciowa, która sprawia, że chcę się przestać już oglądać ten film. Ale jest też druga strona medalu. Widzimy torturowane i szantażowanego Sama, który został zmuszony do zabicia Joe. Widzimy jego powrót i straszną przemianę. No i scena która sprawia, że serce (w końcu !) zaczęło mi bić szybciej, czyli moment gdzie wpada w furie, po tym co wykrzyczała Isabelle. Mocne.
Film w sumie warto obejrzeć. Cały pomysł dobry, ale niedopracowane zostały momenty przez co stały się nielogiczne i niezgodne z tym jakie byłyby realne emocje w takiej sytuacji.
Dam 7 chociaż trochę zawyżam ocenę.