Jim Sheridan znakomicie potrafi sportretować wojnę. Nie tą rozgrywają się przez huk karabinów i armat, ale w zamkniętym środowisku domowym. To jego kolejna opowieść, w której okazuje się, że największą batalię musisz stoczyć ze swymi bliskimi.

Bo oni przypominają ci, że nie jesteś już tym samym człowiekiem, zostałeś zmieniony przez otaczający świat. Nie jesteś zły, dla świata, wobec nich. To cię wkurza. Nawet jeśli mają rację… To w tym kameralnym dramacie się udało.

Inna sprawa, że zabrnęło to wszystko w ślepą uliczkę, nie pozostawiając większej interpretacji widzowi. Zbyt to powierzchowne (może seks zespoliłby dziurę…a tu nic) by na serio w to uwierzyć. Całość robi raczej wrażenie przesadnie wydumanej fabuły niźli autentycznej sytuacji.
Film mógłby być wielki. Skończył na poprawnym. W sumie - dobre i to...

Moja ocena - 6/10