oczami radzieckiej zabawki uwidziane ti ta ta:

Popkulturę rosyjską przełomu dwóch stuleci bardzo zmieniło wejście na ekrany filmu sensacyjnego Aleksieja Bałabanowa Brat w 1998 roku. W rok później nakręcono jego drugą część - Brat 2.

W pierwszej części główny bohater Daniła Bagrow, młody chłopak z małego miasteczka, fan rosyjskich zespołów rockowych z lat osiemdziesiątych, ze słuchawkami dyskmena na uszach, z pozoru cichy i skromny, ale też bitny i charakterny, taki „prosty, szczery rosyjski charakter”, po powrocie z czeczeńskiego frontu zostaje kilerem i pomaga bratu rozprawić się z mafiozami w Petersburgu. W trolejbusie wyciąga giwerę i każe zapłacić za przejazd bezczelnym chuliganom z Kaukazu (tu po raz pierwszy pojawia się popularny później zwrot „czarne dupy”). Jest jak kowboj, który pomaga słabszym, robi porządek i ustanawia rządy prawa, więc można nazwać to easternem, ale z czytelną wymową patriotyczno- narodową. To pierwszy taki film sensacyjny (bojewik) z soundtrackiem pełnym rosyjskiego rocka końca lat dziewięćdziesiątych. Z gwiazd rocka udziału w nim odmawia tylko społecznik Jurij Szewczuk ze starego zespołu DDt. Mówi: „Nie podpiszę się pod propagowaniem nacjonalizmu”.

Druga część Brata, z 2000 roku, dzieje się w Nowym Jorku i Chicago – Daniła ratuje tam z burdelu łysą rosyjską prostytutkę niewolnicę i rozprawia się z jej czarnoskórymi alfonsami, podczas gdy jego starszy brat nieudacznik wyrównuje rachunki z ukraińską mafią. Wieczorem jedzą raki wyłowione z jeziora Michigan. Gdy w jednej ze scen przerażona odpicowana Amerykanka pyta głównego bohatera z dziewczyną, którzy wycelowali w nią giwery: „Are you gangsters?”, słyszy lakoniczną odpowiedź: „No, we are Russians”.

Dwie części Brata od razu podbijają serca publiczności w Rosji, stają się najbardziej kasowymi filmami od czasów rozpadu ZSRR; są to pierwsze superprodukcje na poziomie światowym.

Oprócz tego trafiają idealnie w nastroje społeczne, w tęsknotę za prestiżem i stabilizacją, w ogólnonarodową depresję, w kompleks niższości i manię wielkości zarazem, w poczucie osobistej krzywdy doznanej w latach dziewięćdziesiątych i wykorzystania przez Amerykę i Zachód. „Myślicie, że jesteście silni, bo macie kasę i możecie wszystkich oszukiwać?” – pyta filmowy Daniła, celując w amerykańskiego biznesmena naciągacza. „Siłę ma oszukany, bo to po jego stronie jest prawda” – mówi przed wystrzałem, niby w Tarantinowskim Pulp Fiction. Na topie jest płyta z soundtrackiem do obu Braci i gra komputerowa na podstawie obu części filmu. Idolem zostaje grający Daniłę aktor Siergiej Bodrow – przystojny brunet, który sam jest też reżyserem i prowadzi jeden z pierwszych reality show w rosyjskiej telewizji Poslednij gieroj, kręcony na Wyspach Karaibskich. Bodrow bardzo szybko zostaje legendą według fatalnego rosyjskiego scenariusza – dwa lat później (2002) ginie pod lawiną na Kaukazie, w Osetii Północnej, wraz z całą ekipą podczas kręcenia kolejnego filmu. Ciała Bodrowa nigdy nie odnaleziono.