Na „Bullet Train” wybierałam się bez większych emocji. Myślałam sobie, że „ot, jakiś tam akcyjniak, pewnie przepompowany do granic możliwości i bez fabuły”. I jeszcze te dwie godziny... no zdecydowanie za długo! A ku mojemu wielkiemu zaskoczeniu okazało się, że guzik prawda – kawał produkcji, która ma do zaoferowania nie tylko świetnie wyreżyserowane sceny akcji.

Co jest pewnym paradoksem, bo to film niesamowicie wtórny – zemsta, filozofowanie na temat przeznaczenia, główny złol, którego motywacja była już wielokrotnie ogrywana. Tyle że ta wtórność u Leitcha jest jak najbardziej kontrolowana. Przede wszystkim przez skrajny humor z pogranicza „Deadpoola” i „Lock, Stock and Two Smoking Barrels” (i to bynajmniej nie przez brytyjski akcent!). Ba, gdy Ladybug ucieka przed czujnym wzrokiem iluzjonisty-konduktora, przypomina to nawet Looney Tunes (zresztą nie tylko w tej jednej konkretnej sekwencji scen).

Jednocześnie nie została zaniedbana psychologia postaci. Część pojawia się na chwilę, przelotnie i faktycznie nie zdążymy się do nich przywiązać, inni natomiast, jak choćby Ladybug czy Lemon, są znacznie bardziej „prawdziwi” – nawet jeżeli ten drugi czepie mądrość z „Tomka i przyjaciół”. I pewnie, na początku będziecie wywracać oczami, gdy będzie wjeżdżał ze swoimi wywodami na temat wzorców zachowań wprost z tej bajki, ale później zacznie to nabierać na tyle sensu, że nawet inni bohaterowie zaczną w to wierzyć. Być może wy razem z nimi.

To wszystko jest iluzją. „Bullet Train” nie może być brany na poważnie, to nie jest tak, że wierzycie w to niczym w prawdę oświeconą. To element gry, w którą Leitch chce wciągnąć widzów. Wyciąga wszystko to, co serwowały stare akcyjniaki (np. niezbędną obecność mędrca i jego sentencji) i zamyka w pociągu, w którym nie ma miejsca na chwilę oddechu, nawet w czasie minutowych postojów na pomniejszych stacjach. Korzysta z paradoksów – rzeczy spokojnie mogłyby się dziać deus ex machina, a i tak zawsze znajdują swoje uzasadnienie fabularne w sieci powiązań między bandziorami i Białą Śmiercią. Dla mnie idealnym podsumowaniem tego, co się dzieje jest odpalanie hamulca awaryjnego na kabelki niczym starego samochodu.

Oczywiście, że są wady, ale jako film rozrywkowy „Bullet Train” wypada bardzo dobrze. Więcej opowiadam w recenzji: https://youtu.be/h5KJOjxgGjc