Muzyka i Milo Ventimiglia to główne plusy tej produkcji. Takich filmów było wiele - ludzie zamknięci w pomieszczeniu i zdani tylko na siebie powoli wariują i zaczynają się dantejskie sceny. Na dodatek na dwóch plakatach jest końcowa scena - wnioskuję, że bardziej twórcom chodziło o ukazanie ciemnej natury człowieka niż np rozbudowanie wątku z dziewczynką czy geneza ataku... Jak ktoś chce czegoś nowego i świeżego to powinien sobie powyższy film darować.