Film pokazywany w ramach V edycji Filmostrady.
Nowy film reżysera "Pocałunku kobiety pająka" Hectora Babenco.
Oparta na autentycznych wydarzeniach historia doktora Drauzio Varelli. Człowieka, który poświęcił się pracy w jednym z najcięższych brazylijskich więzień Carandiru w Sao Paulo. Varella odkrywa,, że setki więźniów żyją tutaj w okropnych warunkach. Sytuacja osiąga punkt krytyczny, kiedy w 1992 roku policjanci, próbując zapobiec zamieszkom, zabijają w Carandiru 111 więźniów.

Mordercy, gwałciciele, złodzieje, handlarze narkotyków, najniebezpieczniejsi z niebezpiecznych kryminaliści osadzeni w Carandiru, największym i najcięższym zakładzie penitencjarnym Brazylii: Ebony - złodziej i niekwestionowany przywódca; Highness, oszust, prowadzący podwójne życie, Ezequiel uzależniony od narkotyków; Dagger, brutalny morderca, twierdzący, że ma Boga po swojej stronie. Oni stanowili więzienną elitę, wybrani, by rządzić w Carandiru według własnych zasad i reguł... reguł, które w efekcie doprowadziły do rozlewu krwi, gdy 300 policjantów atakowało więzienie i zamordowało brutalnie 111 nieuzbrojonych więźniów. Jest to prawdziwa historia tego niechlubnego dnia w październiku 1992 roku; dnia, który zaszokował cały świat; Dnia Masakry Carandiru...

Film w reżyserii Hectora Babenco przenosi widza w chorą i zimną rzeczywistość. Tytułowe Carandiru to zakład karny na przedmieściach Sao Paolo, to właśnie tu przestępcy czekają na rozprawę sądową. Warunki panujące w tym miejscu są tragiczne, w celi, która przeznaczona jest dla 3000 osób przebywa w rzeczywistości 8000 zatrzymanych. Tu więźniowie stanowią prawo, przeżywają chwile załamania, zupełnie normalne dla każdego człowieka.

Historia widziana oczyma prawdziwego człowieka - lekarza, który pracuje w więzieniu dla nieletnich w São Paulo. Drauzio Ravela, dzięki regularnym spotkaniom z pacjentami dociera do codziennego życia przestępczego półświatka.
Wysiłki doktora przynoszą skutek, a w miarę upływu czasu zyskuje on szacunek więziennej społeczności. Wizyty u chorych więźniów stają się tłem dla żywych i wzruszających opowieści, a szanowany lekarz wkrótce staje się powiernikiem swoich pacjentów.
Kulminacyjnym punktem historii, rozgrywającej się zarówno w więzieniu, jak i poza nim, jest tragiczna masakra w pawilonie dziewiątym, która miała miejsce w październiku 1992 roku. Zginęło w niej stu jedenastu nieuzbrojonych więźniów. Dramat jest ukazany poprzez opowieści osadzonych, jak się później okazuje, tych, którzy przeżyli tragedię.