Do hiszpańskiego kina jestem trochę zrażony, a to z sprawą "Hiszpańskiego cyrku", który widziałem niedawno. Lecz "Cela 211" uświadomiła mi że w kinematografii każdego kraju są filmy bardzo dobre jak również bardzo nieciekawe. Celę 211 mogę z pewnością zaliczyć do tych bardzo dobrych. Pomysł na film mimo popularnego motywu buntu więźniów jest bardzo oryginalny a fabuła prowadzona w sposób bardzo nieprzewidywalny. Gra aktorska również jest bez zarzutu. Na minus mogę zaliczyć tylko jedno, jakim sposobem Juan, niemający ani doświadczenia ani też większego pojęcia o życiu w więzieniu zyskuje niemal od razu zaufanie i przychylność nie tylko Malamadre ale i pozostałych i szybko razem z Malamadre staje na czele buntu?? (jest to według mnie nierealne). Film jest pełen kontrastów - okazuje się że skazańcy (teoretycznie źli ludzie) potrafią być bardziej honorowi i solidarni niż strażnicy i mimo wykluczenia społecznego okazują swoje uczucia, nawiazują niezwykłe przyjaxnie (Malamadre i Juan), choć czasem mogą być one pozorne, wszakże Juanowi dano do zrozumienia że buntu i tak nie przezyje. OKazuje się że tych których znasz krótko mogą okazać się lepszymi niż Ci których znasz od lat i są niby sprawdzeni (Apacz znał długo Malamadre był jego zaufanym człowiekiem a mimo wszystko zdradził go i sprzedał czego nie zrobił Juan). Wymieniłem jedynie kilka przykładów niezwykłych kontrastów, bo wymienić ich nie sposób, może jeszcze jeden.. jak szybko dobry człowiek pod wpływem silnych przeżyć lub wręcz traumy i odpowiedniego impulsu może przejść metamorfozę i dokonać morderstwa ( osobiście nie dziwię się Juanowi i szczerze mówiąc na jego miejscu postąpiłbym dokładnie tak samo).
Podsumowując Cela 211 jest świetnym filmem naprawdę wartym obejrzenia, ze względu na grę aktorską, scenariusz oraz grę kontrastów polecam. 8/10 (ocena Filmweb w pełni zasłużona)